100 dagen wethouder … in coronatijd – Blog Johan Rip
Afgelopen zaterdag, 13 juni, was het precies 100 dagen geleden dat ik geïnstalleerd werd als wethouder. Een enorme eer en een nieuwe stap waar ik enorm veel zin in had. Om die stap te maken had ik mijn collega’s bij Schiphol, of wat ik altijd de mooiste organisatie van Nederland noem, na 38 jaar vaarwel gezegd.
En daar stond ik dan op 5 maart. De prijskaartjes net uit mijn nieuwe pak geknipt, de stropdas die niet helemaal als Johan voelde en de familieleden die apetrots vanaf de achterbankjes in de raadszaal meekeken hoe ik wethouder werd. Ik was er klaar voor. Klaar om aan de slag gaan. Klaar om met de portefeuille Werk & Inkomen te kunnen bijdragen aan wat voor mij de belangrijkste reden was om ooit de politiek in te stappen: zorgen voor een meer eerlijke verdeling in de samenleving. Klaar om met de portefeuille Economie & Ondernemerschap te kunnen bijdragen aan een gezond ondernemersklimaat in onze gemeente. Om onze ondernemers te bezoeken en van hen te horen wat er goed werkt of wat er beter kan. Om samen de sterke economie in onze gemeente nog meer te versterken.
Maar dan ben je 11 dagen vol goede moed bezig en slaat de coronacrisis toe. Daar zit je dan dag in dag uit op je zolderkamertje met een headset op te overleggen. Heb je lange crisisvergaderingen via een schermpje met al die medewerkers van de gemeente die je zo veel liever met een bak koffie erbij in persoon had willen leren kennen. Moet je je eerste raadsvragen beantwoorden via een videolink. Leer je de wethouders van andere gemeenten kennen via Skype en Teams. En, toegeven, dan voel je ook af en toe de neiging om die rotcomputer de tuin in te slingeren als die voor de zoveelste keer je verbinding, en dus je vergadering, onderbreekt.
Een verre van ideale start dus. Die ik me zo anders had voorgesteld. Maar toch ga je door. Want vanwege de crisis hebben al die ondernemers in de gemeente je hulp hard nodig. En dus zorg je er samen met al die keihard werkende ambtenaren voor dat de Tozo regeling zo snel mogelijk aan meer dan 3400 zelfstandigen wordt uitbetaald. Bel je met collega-wethouder Marja elke dag naar ondernemers om ze een hart onder de riem te steken en hun, vaak schrijnende, verhalen aan te horen. Check je iedere week even of het nog wel gaat bij organisaties zoals AM match en de Voedselbank. Maak je filmpjes om de inwoners op te roepen hun lokale ondernemers te steunen.
Kortom, het was een onverwacht begin van mijn wethouderschap. Een vreemde start vooral. En anders ik vooraf dacht. Want ik had me er ontzettend op verheugd om een dagje mee te kijken bij al die organisaties die onder mijn portefeuille vallen. En al die grote en kleine ondernemers te bezoeken die elke dag weer bijdragen aan onze economie. Om met de inwoners in gesprek te gaan. Maar ook om als wethouder personeelszaken mee te kijken bij onze mensen op de werkvloer. Dat allemaal niet kunnen doen was lastig voor iemand die enorm graag onder de mensen is. Gelukkig mag er steeds weer een beetje meer. Zo heb ik laatst een hele ochtend met de vrijwilligers van de Voedselbank meegewerkt aan het uitdelen van de pakketten en staan de werkbezoeken aan de eerste ondernemers, AM match, de Waterwolf en Leergeld al ingepland. Dus aan iedereen die ik binnenkort eindelijk, op 1,5 meter, mag zien en spreken: Ik zie uit naar onze (uitgestelde) kennismaking!
Wethouder Johan Rip, Werk & Inkomen, Economie & Ondernemerschap en Arbeidsmarktbeleid
