Als muziek in de oren

Duurzaamheid is één van de prioriteiten van het college. Haarlemmermeer heeft er onder aanvoering van mijn collega John Nederstigtal een fikse reputatie mee opgebouwd. Het is een veelomvattend thema waarmee ook andere bestuurders direct te maken hebben. Ik, met de portefeuille Fysieke Leefomgeving en met de ambtenaren van Beheer en Onderhoud, niet in de laatste plaats.

Over duurzaamheid, zowel het woord als inhoudelijk, kun je enorme bomen opzetten. Gaat het over de klimaatdoelen van Parijs of over de kachel een graadje lager? Over plastic soep in de oceanen en zeeën of over thuis je afval scheiden? Over de stijging van de waterspiegel of over korter douchen?
Volgens mij gaat het over ál het bovenstaande. Er moet wat gebeuren en veranderen. En wat mij betreft begint dat dicht bij huis.

Bij bewustwording van kinderen en hen praktische handvatten geven om hun steentje bij te dragen. En daarmee hun ouders, die zich ook meer bewust worden als ze enthousiast worden gemaakt door hun kinderen.
Maar ook door het goede voorbeeld te geven. Als volwassenen, als ouders, leerkrachten. Maar zeker ook als lokale overheid, als gemeente.
En daar zijn we hard mee bezig.

Door scholen te ondersteunen bij het transformeren van hun stenen schoolplein naar een groen schoolplein en door te investeren in duurzame schoolgebouwen. En door het NMCX te ondersteunen om met hun creatieve werkwijze scholen, verenigingen en (groepen) inwoners bewust te maken en te helpen hun eigen doelen te bereiken, groot of klein. Maar ook door onze dorpshuizen en wijkcentra om te toveren tot energieneutrale of zelfs energieleverende plekken, die goed geïsoleerd zijn en waar ledverlichting en energiezuinige apparatuur de gewoonste zaak van de wereld zijn.
Maar ook de thema’s die voor inwoners wat meer ver-van-mijn-bed-show zijn, maken het verschil.
Laatst besprak ik met een aantal ambtenaren een overzicht ‘van zaken rondom het circulair inkopen’. En nee, nu niet meteen door surfen naar wegmetdatwoord.org. Laten we er geen woordenstrijd van maken. “Maar hoe dan?” hoor ik u denken.
Bijvoorbeeld door bij gemeentelijk inkopen van werken en leveringen recyclegaranties af te dwingen en het gebruik van energiezuinige apparatuur. En door komend jaar tientallen bruggen in Haarlemmermeer te voorzien van composieten dekdelen, die langer mee gaan én minder onderhoud vragen. En door meetpunten verspreid door de polder aan te brengen, die bij gladheidsbestrijding overbodige strooiacties en dus onnodig zoutgebruik beperken.
En wat te denken van de innovatieve doorzaaimachine die op twee dieptes tegelijk zaait. Met als resultaat een grasmat die sneller dichtgroeit waardoor er geen bestrijdingsmiddelen nodig zijn. Op zulke grasmatten kan langer worden gespeeld.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Toegegeven: doorzaaimachine, duurzaamheid en recyclegaranties zullen in 2018 ook niet mijn favoriete woorden zijn maar in de context van hierboven klinken ze mij als muziek in de oren!

Marjolein Steffens- van de Water