Een warm hart
Een paar weken geleden mocht ik met de oud-burgemeester van Aalsmeer, Joost Hoffscholte en de directeur van De Meerlanden, Angeline Kierkels, iets heel bijzonders doen. Samen keken we bij een grote pot thee de dikke stapel met aanvragen voor een bijdrage uit het Meerlandenfonds door.
Meer dan driehonderd aanvragen dit jaar.
In diezelfde week kwamen via de media allerlei berichten op me af over hoe verrot de samenleving eigenlijk is tegenwoordig. Er is maar weinig dat goed functioneert, mensen zijn het vertrouwen kwijt in de politiek, niemand kijkt om naar een ander en het is natuurlijk altijd rotweer. Je zou er depressief van worden.
Vaak denk ik dat het allemaal wel meevalt zo lang je niet bij elk negatief bericht denkt dat het geldt voor alles en iedereen. Niks functioneert, alle politici zijn zakkenvullers die er zitten voor het eigen gewin en iedereen is alleen maar met zichzelf bezig. En dat weer? Dat blijft rot. Volgens mij is dat wat we elkaar wijsmaken met al die negatieve berichten die we de wereld in slingeren. Geen nuance, geen relativering en weinig positief nieuws.
Bij het doornemen van de aanvragen werd mijn gevoel bevestigd. En wat ben ik daar blij mee. De ene na de andere organisatie, vereniging, stichting of club was op zoek naar een bijdrage om iets te kunnen doen voor anderen. Van het aanplanten van drachtplanten voor bijenvolken tot kinderactiviteiten op een zomerfeest. Van een ZIE-elkaar dag voor ouders van kinderen met epilepsie tot viltstukken voor een zachte valondergrond voor een zorgmanege. Een groen sport en speelplein voor de school én de buurt, ballenvangers en materialen voor sportclubs en samen meubels maken voor de kinderboerderij.
Bij iedere aanvraag groeide mijn vertrouwen in mensen en organisaties meer en meer.
Mensen die hun tijd en moeite geven aan andere mensen. Om iets mogelijk te maken dat ze zonder steuntje in de rug van bijvoorbeeld het Meerlandenfonds, niet voor ze kunnen doen.
Zoals lekker sporten, hun talent ontdekken met een beetje extra hulp, veilig en vrij buitenspelen in een uitdagende omgeving, samen koken en een maaltijd delen.
Wat was ik trots toen ik vorige week de bijdragen mocht uitreiken aan al die Haarlemmermeerse vrijwilligers. Ontroerd van de bevlogen verhalen die ze vertelden over hún club, over het plezier waarmee ze zich inzetten voor anderen. Met anderen. Natuurlijk gaat niet alles goed, maar heel veel wel. Veel mensen zijn bereid iets te doen voor een ander. Ze geven hun tijd en energie. Ze geven om elkaar. Zorgen voor elkaar. Week in, week uit, vaak jarenlang. Of, zoals Hein Flach deze week zo treffend zei in het Haarlems Dagblad:
“Met kleine bedragen grote dingen doen.”
En organisaties zoals het Meerlandenfonds helpen ze daarbij. Daar ben ik trots op.
Ik neem mijn petje af voor jullie. Vrijwilligers overal. Jullie brengen een lach op vele gezichten en maken het leven voor veel mensen een stuk leuker.
En daarvan wordt mijn hart warm.
Marjolein Steffens-van de Water
