Groeten uit Haarlemmermeer
Alle kleuren, dwars door elkaar heen. Bloemen en kruiden in alle soorten en maten. Moeder Natuur geeft namens Haarlemmermeer het antwoord op de Keukenhof en de Bollenstreek. Daar is het ook mooi maar daar wordt echt binnen de lijntjes gekleurd. Zelf vind ik onze eigen bloemenpracht meer gevarieerd, spannender en authentiek want op natuurlijke wijze ontstaan. Al heeft de gemeente met verschillende bloemenmengsels evengoed een handje geholpen.
Gele ratelaars, rode klaver, boterbloemen en margrieten grijpen hun kans en hoeven niet bang te zijn dat ze een kopje kleiner worden gemaakt. Ook voor bijen en andere insecten is het feest. Het enthousiasme hierover beperkt zich niet tot mij alleen. Regelmatig zie ik passanten van de fiets stappen om een ‘bloemie’ te maken of een veldbloemboeketje samen te stellen voor geliefden of eigen gebruik.
Ik heb mijn ambtenaren gevraagd om al het fraais dat ze tegenkomen in de openbare ruimte vast te leggen en naar mij te sturen. Ik krijg tal van bloemrijke ansichten in mijn mailbox. De boeren doen ook mee, onder meer met hun fleurige akkerranden, laten ze ook op Twitter weten. Groeten uit Haarlemmermeer!
Hoe anders werd in 2016 het nieuwe maaibeleid ontvangen. De kranten en social explodeerden. Kort samengevat luidde de publieke opinie: Marjolein, je moet maaien! Maar ik ging juist minder maaien. Vaarwel gladgestreken biljartlakens, welkom gras van twee kontjes hoog! Niet om te pesten maar uit zowel financiële noodzaak als omwille van biodiversiteit.
‘Marjolein maaide minder’ door een raadsbesluit om qua onderhoud het accent te leggen op de wegen in de polder. Dat was hard nodig want er was sprake van achterstallig onderhoud. Nog langer de boel de boel laten, kwam neer op kapitaalvernietiging en betekende bovendien verhoogde veiligheidsrisico’s voor de weggebruiker.
Veel inwoners hadden daar geen boodschap aan. Ze konden hun wandelingetjes niet meer maken door het gras dat onder hun oksels kriebelde, niet meer lekker zitten op hun favoriete grasveldjes, ze zagen hun hond niet meer, ze klaagden over teken, ratten, hooikoorts, overwoekerde zitbankjes en wipkippen.
Eerlijk is eerlijk: velen hadden een punt. Dat had te maken met de wijze waarop het nieuwe maaibeleid aanvankelijk werd uitgevoerd. Want natuurlijk moet je op een bankje kunnen zitten en moeten leuke wandelingen door de buurt mogelijk blijven zonder kapmes.
Niet overal waren even handige keuzes gemaakt. Intensieve overleggen met dorps- en wijkraden en bezorgde, creatieve inwoners leidden tot een verfijning van het maaibeleid.
De afgelopen jaren is het draagvlak gegroeid, bijna net zo hard als het gras, de kruiden en de bloemen. Moeder Natuur doet haar uiterste best. Kijk maar naar de Kaj Munkweg, de Bennebroekerweg, de FB Koenlaan en de Kalsslagerring, in Floriande, bij de kinderboerderij in Nieuw-Vennep en in het Wandelbos in Hoofddorp. En geniet ervan, net als ik!
