Leer mij het zelf te doen

Een uitspraak met inhoud.
Een inhoud die hout snijdt. Een inhoud die in ieder geval in mijn leven een belangrijke rol speelt. Om te beginnen in mijn jongste jaren in Amsterdam, waar mijn ouders besluiten mij via de peuterspeelzaal en kleuterschool, ook de Montessori basisschool te laten volgen.
Leer mij het zelf te doen wordt daar elke dag in de praktijk gebracht. Handelend en zelfstandig leren. Uitgaan van het principe dat kinderen spontaan kunnen leren als ze op het juiste moment de juiste middelen krijgen aangereikt. Het Montessori Lyceum werd m’n eigen keuze. Ik leerde het zelf te doen.

Nadat ik zelf moeder werd en wij gingen wonen in Nieuw-Vennep, bezochten onze kinderen Montessorischool De Boog. Midden in het dorp op een prachtige, groene locatie. Als moeder was ik met plezier betrokken bij de school van mijn kinderen. Als zwemmoeder. Overblijfmoeder. Computermoeder. Betrokken in de Medezeggenschapsraad. Betrokken als vrijwilliger.

Niet alleen in school, ook daarbuiten. Bij het bestuur van de Vereniging voor Openbaar Onderwijs, waar ik als secretaris ook cursussen medezeggenschap verzorgde. Daar leerde je zelf mee te denken en mee te praten. Als bestuurslid van het Anti-Discriminatiebureau. En de Vereniging Plaatselijke Politieke Groeperingen. Niet langs de kant staan, maar zelf betrokken zijn en meedenken, meepraten, meebeslissen.

Als MR lid voor de school ontstond het eerste contact met de Haarlemmermeerse politiek toen het plan bekend werd dat de gemeente onze school wilde samenvoegen met een andere school en de grond wilde gebruiken voor de bouw van woningen. De Boog bleef. Door het initiatief van ouders en school, door te staan voor je overtuiging. De politiek luisterde en stond achter ons. We deden het samen.

Inmiddels ben ik na 12 jaar als volksvertegenwoordiger nu als bestuurder actief.
Soms stel ik mezelf de vraag: Hoe ben ik hier nu eigenlijk terecht gekomen?
Door mee te denken, mee te praten, mee te beslissen. Door betrokken te zijn bij mijn leefomgeving. Door initiatief te nemen. Door vol te houden als het tegenzit. Door het zelf te doen. Samen met anderen.

Dat gun ik ook een ander.
Daarom stuur ik in de rol die ik nu heb in de lokale politiek en het bestuur op écht ruimte geven aan inwoners. Ook jonge mensen invloed te geven. Goed te luisteren naar wat mensen in een dorp of wijk bezighoudt. En wat ze nodig hebben om het zelf te doen. Met elkaar.
De kracht zit er eigenlijk in dat je niet alleen zelf het verschil maakt maar anderen helpt het verschil te maken. Mensen de weg wijzen en ondersteunen. Niet hun initiatief overnemen. Vertel ze waar ze moeten zijn om in te spreken. Wie ze moeten benaderen om iets te veranderen. En doe dan zelf een stapje terug.
Handvatten die een volksvertegenwoordiger maar ook een bestuurder bij uitstek kan aanleveren.
Zo blijft het hun kans, hun inzet en dus ook hun overwinning of teleurstelling.
Die ervaring is waardevoller dan dat ‘de politiek’ of ‘de overheid’ het voor je doet. Je doet het zelf. Samen met anderen.

Geef mensen invloed op hun leefomgeving. Maak ruimte voor hun ideeën en
faciliteer ze als ze kansen zien voor hun wijk, hun dorp. Luister als ze zorgen hebben. Zo ontstaat onderlinge betrokkenheid, door elkaar serieus te nemen,
door mee te denken, mee te praten, mee te beslissen.

Als dat ontstaat, komen er steeds meer initiatieven vanuit mensen zelf.
En dát, is precies wat ik wil.

Marjolein Steffens-van de Water