Overpeinzing
Ghyta
De raad is met reces. Gek eigenlijk. Waarom is de raad niet met vakantie? Iedereen gaat toch met vakantie. Of toch niet? Ik kom daar later in mijn overpeinzing op terug. Vakantie schrijft van Dale is voorbehouden aan degene die werknemer zijn en dus van hun werkgever vakantie krijgen en degenen waarvan de les tijdelijk is gestopt. Dus voor raadsleden geen vakantie. Ze hebben geen werkgever en volgen ook geen les. Zouden ze wel eens moeten doen :). Of schuilt er waarheid in de uitspraak van R. de Vries op 3 augustus; “Raadslid is een bijbaantje van een paar uur in de week”. Ja dan heb je ook geen vakantie verdiend. Ik weet wel beter. Reces betekent dat het gremium, in dit geval de raad, niet vergadert.
Als de periode erg kort is, is er sprake van het verkleinwoord recessie. Net als koekie en ukkie. Nu zit ik toch echt te mijmeren. U weet wel beter.
Ik ben dus echt met reces.
Terwijl ik zit te mijmeren over de herkomst van het woord vakantie[i], dwalen mijn gedachten af naar mijn ontmoeting met de 9-jarige Ghyta. Ze speelde met twee vriendjes op de trampoline. Uit interesse voor de capriolen was ik even aangeschoven. Tussen de salto’s en de backflippen door ontspon zich een bij-de-tijdse discussie. ‘Ik ga met vakantie naar Amerika’, hijgde Leon. ‘Ik naar Porto Rico” overtrof Enrico. “En waar ga jij naar toe Ghyta?”. “Ik ga lekker naar De Kom”, was de reactie van Ghyta. “Waar ligt dat?”, vroeg ik, waarbij mijn gedachten uitgingen naar de Bowl[ii] in Hollywood. “Weet u dat niet? Het is de skatebaan in Floriande. Wij hebben geen geld om op reis te gaan. Als je in je rugzak een trommeltje brood, wat fruit en drinken doet en je stuntstep meeneemt is het net vakantie”, zei ze met een stralende glimlach. Er nog aan toevoegend dat ze op haar stuntstep met de groep grote jongens mee mocht doen, omdat ze de meeste trucs al onder de knie had.
Het drietal ging verder met hun salto’s voor en achterover met en zonder schroef en ik ging er vandoor.
Bij toeval zag ik Ghyta vorige week op het verlaten schoolplein van de basisschool. Ze maakte met haar stuntstep een grote sprong van de trap bij de ingang. Ik liep haar tegemoet en vroeg haar jolig; “Hoe was je ‘vakantie’ in De Kom?”. “Hij was gesloten”, was haar vlakke, ja bijna matte reactie.
Zij vertelde mij dat er een hek omheen stond. Het werd gerenoveerd en uitgebreid. Dat vond ze vet cool. Maar ze was verdrietig, omdat het tijdens de schoolvakantie moest gebeuren. “Mijn vader heeft nog naar het raadhuis gebeld en daarbij de iPhone op de speaker gezet, zodat ik ook de reden kon horen”. “Er is besloten om het in de vakantieperiode te doen zodat het straks klaar is als iedereen weer terug is van vakantie en weer kan skaten en stuntsteppen uit school, zei die mevrouw van 1852”.
Oprecht reageert Ghyta verbolgen; “Ik vind het dom en ik vind het ook niet eerlijk!”. “Als je op reis bent geweest, kun je meteen weer skaten, maar daardoor heeft mijn groepje vriendjes weken niets gehad”. “Als ze na de vakantie waren begonnen met bouwen, hadden ze maar drie weken vertraging, want de bouwers gaan ook 3 weken met vakantie en dan hadden wij 6 weken plezier kunnen maken. Niet slim dat niet aan de thuisblijvers is gedacht..”
Met “Je kunt goed rekenen” trachtte ik haar wat op te vrolijken. Ik sloeg de plank volledig mis. Met een “Ik heb een ZG voor rekenen” is ze er duidelijk klaar mee.
“Kent u niet iemand uit die ronde zaal in het raad huis, want zij zijn de baas”. “Heb ik op roefeldag[iii] geleerd.”
Nu moet Ík met de billen bloot. Ik kan nu niet zeggen daar gaan we niet over. Ik overwin mijn schaamte; “Ik zit zelf in die zaal”.
“Dan bent ú ook niet slim en een beetje dom. Wat gaat u doen?”
“Als we weer bij elkaar komen zal ik zeggen dat ze in het vervolg vooral moeten denken aan de thuisblijvers, zodat ook zij vakantie hebben”, beloof ik haar. Na een high five en een box zwaai ik haar gedag. Ik heb van Ghyta veel geleerd.
Dit raadslid is met reces. Voor Ghyta is het een recessie. Ze wist niet beter.
Rik
