Plaaggeest?

Plaaggeest.
Zo noemen mensen zichzelf vaak als ze een grapje uithalen ten koste van een ander. Of als hun kinderen niet-zo-leuke grapjes uithalen bij klasgenootjes.
“Daar moet je tegen kunnen hoor, het was maar een grapje!”

En vaak is het dat ook. Een grapje, zonder nare bedoelingen.
Maar zo’n goedbedoeld grapje kan onbedoeld kwetsend zijn. Pijn doen en iemand raken. Meestal is dat op te lossen, als de ‘plaaggeest’ het effect ziet van z’n ‘grapje’.

Anders is het als het ‘grapje’ steeds herhaald wordt. Ook al zeg je dat je het niet leuk vindt. Als anderen meelachen en zeggen dat je je er niks van moet aantrekken. De plaaggeest eigenlijk een pestkop is. Eén die niet weet dat het genoeg is, of het wel weet maar gewoon niet stopt. Pesten dus. Met soms vergaande gevolgen voor het slachtoffer.

In deze Week tegen Pesten zijn er nieuwe ervaringscijfers bekend geworden. Pesten onder jongeren neemt af. Sinds 2014 is het percentage gedaald van 11 naar 5% nu. Een positieve ontwikkeling die ook in onze polder van betekenis is. Pesten onder volwassenenneemt niet af. Buitensluiting in de sociale omgeving en de werkplek waar zo’n 15% van de volwassenen regelmatig mee te maken heeft. En waar niemand echt ingrijpt en de pester aanspreekt. Een zorgelijke constatering.

Het tegengaan van pesten vraagt een lange adem. Maar ook een actieve houding en gedrag van ons allemaal. Wees je bewust van je woorden, kijk niet weg als in jouw omgeving een pester z’n gif spuit en spreek een pester aan op z’n gedrag. Want wie zwijgend toekijkt houdt het pesten in stand.
Alleen samen krijgen we pesten onze polder uit!

Marjolein Steffens- van de Water