Tegen de stroom in

Een jaar geleden is het al weer.
Na een turbulente campagne, een voor HAP prachtige verkiezingsuitslag en drukke weken van overleg en overdenking, de start van een nieuwe raad en later een nieuwe coalitie en college.
Een nieuwe start, vol met ambities en uitdagingen. Met een team dat bestond uit nieuwe gezichten en oude bekenden. Een mix van ervaring en nieuwe ideeën, van een frisse blik en kennis van lopende zaken, zo divers als HAP is en altijd is geweest.
En we hadden er zín in. Klaar om de ambities om te zetten in realiteit en de uitdagingen samen aan te gaan met de collega’s in raad en college.

En toen het nieuws.
Het sloeg in als een bom. In de beslotenheid van het gezin, bij de vele vrienden en bekenden, in de Haarlemmermeerse samenleving en ver daarbuiten.
Peter van Groenigen is plotseling overleden.
Ongeloof. Verdriet. Gemis. Pijn in het hart en het hoofd.
Veel te jong, vól ambities voor zichzelf en de samenleving, nog lang niet klaar met zijn vele ‘missies’.

Als in het oog van de storm, is daar de stilte. Oorverdovend. Pijnlijk.
Maar je moet door. Met dagelijkse dingen, met je gezin, je werk, als fractie, als partij.
En dat doet pijn. Het gaat ook niet altijd. Maar het moet.
Steeds weer. Elke dag. Ademhalen en een stapje zetten. Hoe moeilijk ook.
Tegen de stroom in. Volhouden.

Een prachtig en waardig afscheid.
Zoals zijn moeder, zijn stiefvader, zijn zussen en neefjes en nichtje het graag zagen.
Hun zoon, hun broer, hun oom.
Onze vriend. Onze collega. Onze steun en toeverlaat.
De warme, attente, slimme, hulpvaardige, betrokken Peter met het grote hart.
Dat heeft hij verdiend. Voor het vele dat hij als mens, als zoon, als broer en als oom, maar ook als vriend, als volksvertegenwoordiger en als ondernemer heeft gedaan.
Voor zovelen.
Die dat nooit zullen vergeten.

Nu, een jaar later staan we stil bij dit veelbewogen jaar.
Een jaar dat we niet hadden kunnen en willen voorspellen.
Een jaar met tranen, verdriet, maar ook met blijdschap, geluk en veel overdenken.
Mooie herinneringen, aan zo veel dingen.
Vaak aan jou, Peter.
Aan je wijsheid en je humor. Aan je bevlogenheid en je tomeloze inzet voor anderen.
Waar we veel van hebben geleerd.

Waar we aan denken bij het nemen van belangrijke besluiten.
Altijd met het hart én het hoofd. Altijd met de menselijke maat.
Zoals we vaak samen deden.
Lokaal. Sociaal. Betrokken.

Zo herinneren we jou.
Altijd.

Marjolein