Vrijheid

Oorlogen wereldwijd kosten dagelijks vele mensen het leven. Ook in ons land hebben oorlogen hun sporen nagelaten. Inmiddels meer dan 70 jaar geleden, maar nog dagelijks heeft de Tweede Wereldoorlog z’n effect op vele mensenlevens. Ook binnen mijn eigen familie worden de verhalen verteld, wordt het verdriet gedeeld.

Honderdduizenden Nederlanders werden op de één of andere manier slachtoffer of lieten het leven in deze oorlog. Op donderdag 4 mei aanstaande herdenken we deze slachtoffers. Joden, Roma, Sinti, homoseksuelen, lichamelijk en verstandelijk beperkten, verzetsstrijders en politieke tegenstanders zijn gedehumaniseerd, vervolgd en vermoord.
Verschrikkelijk. Huiveringwekkend. Mensonterend.
Iedere keer als ik er bij stil sta bekruipt me een gevoel van boosheid, onmacht en hartzeer.
Het is en blijft enorm belangrijk om ook sámen stil te staan bij het leed dat de Tweede Wereldoorlog heeft veroorzaakt. Er over spreken, er over nadenken en de slachtoffers herdenken. Opdat het nooit weer gebeurt.

In de afgelopen jaren heb ik, vanuit mijn rol als gemeenteraadslid en als wethouder, een steentje kunnen bijdragen aan het levend houden van de herinnering in mijn eigen dorp, Nieuw-Vennep.
Ik mocht er spreken tijdens Dodenherdenking, elke keer weer op zoek naar woorden die de vele gebeurtenissen en emoties recht doen en de herinneringen levend houden.
En nog elk jaar groeit het aantal dorpsgenoten dat de herdenking bijwoont. Naast ouderen tonen ook veel kinderen en jongeren hun betrokkenheid en tonen zij met hun aanwezigheid bij de herdenking compassie voor het menselijk leed dat met de verschrikkingen in tijd van oorlog, wereldwijd, gepaard gaat.

En dat is nodig.
Want de lessen zijn nog steeds niet geleerd. Lessen over onverdraagzaamheid en het afwijzen van verschillen. Lessen over vrijheid van meningsuiting en een vrije pers. Lessen over haatzaaien, uitsluiten en dehumaniseren.

Dit bijzondere gedicht van een jonge vrouw uit Overveen zet treffend neer dat het soms moeilijk te bevatten is, maar daardoor niet minder belangrijk hier bij stil te staan, juist om deze lessen te leren.

Dit jaar ben ik tijdens Dodenherdenking in Vijfhuizen. Ook daar mag ik spreken namens het college.
Ik hoop ook daar een diverse groep inwoners aan te treffen bij de herdenking. Jonge én oudere mensen, mensen van diverse culturele achtergrond en overtuiging. Mensen die samen leven in Vijfhuizen, in Haarlemmermeer. Mensen die samen in vrijheid leven in onze mooie polder en in Nederland.

Het Nationaal Comité 4 en 5 mei doet een appèl op iedereen om zich in te zetten voor de waarde van onze vrijheid. Het gebruikt daarbij de slogan ‘Geef vrijheid door’. Het filmpje dat nu bijna dagelijks op televisie verschijnt, vind ik prachtig. Het geeft de diversiteit van Nederland weer en eindigt met de simpele, maar krachtige vraag: “hoe geef jij vrijheid door?”

Een vraag die wij onszelf moeten stellen. Elke dag weer.
Daarbij in ons achterhoofd houdend de verschrikkingen die onze (voor)ouders hebben doorleefd en die anderen nog dagelijks meemaken. Voor vrijheid. Onze vrijheid.

Marjolein Steffens- van de Water

https://www.youtube.com/watch?v=rNW7KdYsPrc