Weg van de minste weerstand?
Omdat de boosdoeners, de populieren welteverstaan, zelf geen petitie in ontvangst kunnen nemen was de eer, als wethouder beheer en onderhoud, aan mij. En we gingen het gesprek aan over het ongemak dat de pluizen veroorzaken. In mei en juni is de overlast het ergst en verdwijnt het plezier van gezellig koffie drinken of eten in de tuin. De pluizen zijn ook echte binnendringers en vinden ongevraagd hun weg door het hele huis. Het verzoek van het actiecomité loog er niet om: het kappen van alle 43 metershoge populieren.
Het verzoek lag op tafel en één feit stond vast. Kappen is geen optie want in strijd met vastgesteld beleid. Zijn de bomen niet ziek of onveilig, dan is de Kadernota ‘Beheer en Overlast van Bomen’ glashelder. Maar deze situatie, met deze mate van overlast, was uniek. Zou ik van het gebaande pad kunnen afwijken om wél tot een gedragen oplossing te komen? Het is ook mijn taak als bestuurder om te kijken of dat kan in bijzondere gevallen. Ik moest een paar beslissingen nemen. En dat was in dit specifieke geval niet eenvoudig. Keuzes uit het verleden zaten hier gezond verstand van vandaag in de weg.
Allereerst het feit dat meer dan tien jaar geleden de verkeerde bomen zijn geplaatst en ook dat is nu mijn verantwoordelijkheid. De echte boosdoeners zijn namelijk de 40 populieren-vrouwtjes die hun weelderige pluizen uitstrooien. Er staan ook drie mannetjes. De mannetjes pluizen niet. Het kiezen van juist deze bomen had zorgvuldiger gemoeten.
Daarnaast is er de bestuurlijke spagaat. Beleid is er niet voor niets en als je daarvan afwijkt, hoe zit het dan met precedentwerking? Tegelijkertijd vind ik het belangrijk om te denken vanuit het perspectief van inwoners en ondernemers. En dat hoort geen lippendienst te zijn. Dus dat betekent soms ook een fout herstellen en samen bepalen hoe.
Ook het belang van groen in de leefomgeving én het feit dat juist deze bomen beeldbepalend zijn op de bijzondere plek waar ze staan, spelen een belangrijke rol in mijn afweging. Er moet dus een oplossing komen die ook hier recht aan doet.
Langzaam werd de oplossing, die recht doet aan alle belangen, me duidelijk.
Het is gebruikelijk dat er, na de aanplant van bomen, na een aantal jaar wordt uitgedund. We planten vaak meer bomen voor een snelle groene uitstraling, om een aantal jaar later een deel weg te halen zodat de bomen goed kunnen doorgroeien. Bij Grenadierspoort stond dat uitdunnen al op de planning voor komend jaar.
Ik besluit, in afwijking van het gemeentelijk kapbeleid, een vergunning aan te vragen voor de kap van 40 vrouwelijke populieren langs Grenadierspoort. Om aansluitend 22 uit de kluiten gewassen mannelijke populieren terug te planten. Uitdunnen slaan we dan over bij deze heren.
Is dat de weg van de minste weerstand? Je oren laten hangen naar mensen die veel geluid maken? Zeker niet, als je je realiseert dat dit een gedragen oplossing is voor een unieke situatie. En soms moet je een keuze uit het verleden, in het heden oplossen.
