Wilt u meer of minder botte uitspraken?
De vrijheid van meningsuiting wordt soms opgevat als een aansporing om botte, respectloze, onbesuisde, schokkende en beledigende uitspraken te doen. Soms lijkt het zelfs wel een verplichting om lekker lomp uit de hoek te komen. Anders telt je mening niet mee.
Hij of zij die nuanceert, tegensputtert of om opheldering vraagt, moet wel tegenstander van de vrijheid van meningsuiting, een watje, een lid van de linkse kerk of een combinatie hiervan zijn. Of een ‘dwingeland’. Of laat, zoals PVV-parlementariër Machiel de Graaf mij onlangs op Twitter toevoegde, zijn ‘karretje in de modder vastlopen’.
Ik kwam op datzelfde Twitter deze uitspraak van hem tegen: “De Nederlandse eigenheid, identiteit en cultuur worden via immigratie en de baarmoeder om zeep geholpen’’. Ik kon na drie keer lezen mijn ogen nog niet geloven. Wilt u meer of minder van dit soort statements? Minder? Helaas kan ik dat niet regelen..
Machiel de Graaf kreeg het in elk geval uit zijn mond tijdens een debat in de Tweede Kamer, twee jaar geleden. Naar verluidt is dit jatwerk van niemand minder dan de Libische dictator Khadaffi. Maar laat ik uitkijken met het maken van vergelijkingen want dat is bot, respectloos en ook beledigend.
Machiel de Graaf pleitte in het bewuste debat voor het sluiten van alle moskeeën. Een onwettig voorstel omdat we in de Nederlandse grondwet de vrijheid van religie hebben vastgelegd. Of die abjecte quote van hem binnen de vrijheid van meningsuiting past, is voer voor juristen. Daar gaat het mij nu niet om, al maak ik er geen geheim van dat ik de minder-uitspraak van Geert Wilders niet abjecter vind dan de baarmoeder-quote van Machiel de Graaf. Dat komt misschien wel omdat ik door De Graafs uitspraak meer persoonlijk word geraakt dan door dat geschreeuw om ‘minder’ en de daaraan gekoppelde belofte dit te zullen regelen. Ik ben namelijk geen Marokkaan maar wel getrouwd met een Surinamer en we hebben nog kinderen ook. Kortom, die Machiel de Graaf heeft het misschien ook wel over mijn baarmoeder.
Om daar wat meer duidelijkheid over te krijgen, informeerde ik via een tweet naar zijn bedoelingen met zijn uitspraak over ‘de baarmoeder’. Ik kreeg geen antwoord. Dat wil zeggen: hij stelde in een email voor om een afspraak te maken voor een gesprek waarin hij zijn statement wilde verduidelijken.
De vriendelijkheid in dat elektronische briefje verdween als een moskee in het ideale Nederland van Machiel de Graaf toen ik hem op Twitter aanspoorde om een in het openbaar gestelde vraag over een in het openbaar gedane uitspraak in het openbaar toe te lichten. Ik ben een dwingeland, sneerde hij en hij verdomt het naar mijn pijpen te dansen. En mijn karretje loopt vast in de modder. Aldus Machiel de Graaf.
Ook verwijst hij naar het bewuste debat in de Tweede Kamer zodat ik de context van zijn uitspraken begrijp. Ik heb teruggekeken en ik denk dat ik hem zo moet begrijpen: hij had het niet over mijn baarmoeder maar over islamitische baarmoeders. Moet ik nu opgelucht zijn?
Natuurlijk niet. Want zijn uitspraak is een mes in de rug van iedereen die zijn hart volgt en daarbij huidskleur, religie of culturele achtergrond geen rol laat spelen. Zijn uitspraak gaat dus ook over mij. En over vele andere Nederlanders. Zijn uitspraak is misselijkmakend. Zijn uitspraak is onverdedigbaar en dat weet hij. Daarom wil hij mijn vraag niet beantwoorden. Want Machiel de Graaf heeft liever niet dat voor iedereen zichtbaar op Twitter zijn karretje in de modder rijdt én vastloopt.
Marjolein Steffens-van de Water
